Bram Schuijt (36) is leerkracht op de Willibrord in Heiloo en komt uit een traditionele onderwijsfamilie. Dat klinkt als een logische start van dit interview. Toch adviseerden zijn ouders om vooral toch níet naar de Pabo te gaan toen hij niet wist wat hij zou gaan doen na de havo. Hij koos voor de zorg en had een mooie tijd. Maar de wisselende diensten trokken een té zware wissel op zijn fysieke gestel. Omdat hij in de decembermaand regelmatig bijkluste als Piet, kwam hij al snel tot de conclusie dat het onderwijs de plek is waar hij moest zijn. Na de verkorte pabo startte hij zijn loopbaan op een school in Alkmaar, in de groep waar eerder zijn vader verantwoordelijk voor was. Met de opmerkingen van zijn ouders nog in zijn achterhoofd over het carrièreperspectief in het basisonderwijs, maakte hij na een aantal jaren de overstap naar het voortgezet onderwijs en ook het praktijkonderwijs. Maar ook dat uitstapje liet hem realiseren dat hij zich het beste op zijn plek voelt in het basisonderwijs en daar heeft hij nu in het kleine team op de Willibrord zijn draai gevonden.
Bram, Blosse heeft als slogan ‘Samen op zoek naar de twinkeling’. Waar gaan jouw ogen van twinkelen?
Van heel veel, maar het de mooiste zijn de twinkelingen die vanuit het niets lijken te komen. Gisteren had ik zo’n moment. Een teruggetrokken kind dat tijdens de Kanjertraining opeens vertelt dat het wordt buitengesloten op de sportclub. Wat een moed omdat te vertellen in de kring, want ook enkele klasgenoten zitten op diezelfdesportclub. De veilige sfeer in de groep, maakt dat dit kind uit haar schulp kruipt, dat was heel mooi om mee te maken.
Op de Willibrord wordt ook aan muziek gedaan. Als ik dan mondharmonica’s mag aanschaffen en merk dat de kinderen na twee, drie lessen toch een heel aardig liedje eruit weten te persen, dan is dat genieten. Onze aula is nu ingericht als schoolorkest en dan zie je de kinderen in de pauze samenwerken om hun eigen muziek te maken, dan beginnen mijn ogen te twinkelen.
Waar put jij inspiratie uit?
Dat is bij mij heel breed. Soms vanuit het nieuws, een tijdschrift of de krant. Maar laatst was ik toevallig op een beurs en daar zag ik mensen een spelletje doen. En dan gaat mijn brein meteen van: als ik dat een beetje verander, dan kan ik het gebruiken in de gymles! Er zijn allerlei plekken waar ik van alles oppik, daar ben ik echt gevoelig voor. Ook als ik bijvoorbeeld met mijn eigen band bezig ben, en dan denk: hé dat klinkt leuk, dat ga ik morgen proberen met dekinderen. Of ik kom via een rare omweg op een Spaanse website, waar ik een technisch vernuft zie. Met bananen en techniek kun je een elektronisch drumstel maken, hoe leuk! En dan moet ik dat meteen hebben en uitproberen.
Wat is in jouw ogen het belangrijkste om de kinderen mee te geven in hun ontwikkeling?
Dat je niet alleen op de wereld bent. Je bent onderdeel van de maatschappij en dat betekent dat je soms dingen moet doen die je niet per se zelf zou willen doen, maar wat voor het maatschappelijk belang wel beter is. Dat je oog hebt voor elkaar. Dat je niet alleen kijkt: heb ik het goed, maar dat je ook oog hebt voor iemand die het minder heeft en die je misschien af en toe kan helpen. Bij het kerstdiner bijvoorbeeld zet ik bewust één leeg bord neer. Een extra plek voor onverwacht bezoek of voor iemand die hulp nodig heeft, die kan dan altijd mee-eten.
Ook al denk je dat je het soms zwaar hebt, kijk eens naar wat je nog wél hebt. Bekijk de wereld vanuit positieve blik en kijk wat je voor een ander kunt doen. De maatschappij wordt steeds individualistischer, dus ik vind het belangrijk om dat aan kinderen mee te geven. Ik denk dat we daar als leerkracht een grote sleutelrol in spelen.
Als iemand nog twijfelt om het onderwijs te gaan werken, wat zou jij tegen diegene willen zeggen?
Ik vind het heel jammer dat ik een van de weinige mannen in het basisonderwijs ben. Er mogen er echt wel wat meer bij komen. Maar heel simpel: als je twijfelt moet je het niet doen. Maar kom gerust een dag meelopen. Kom kijken, proef de sfeer en ga vooral ook naar meerdere scholen. Lukt het je op zo’n kijkdag om een twinkeling te herkennen bij kinderen en jezelf, dan heb je het in je om leerkracht te worden. Want elke dag is er wel een kind met een schouderklopje, grapje, succesje, elke dag is er een leerling die een twinkeling heeft. Als je dat weet te spotten, kom er dan vooral bij, want we hebben je nodig!
